Easter[nb
1] (Old
English usually Ēastrun, -on, or
-an; also Ēastru,
-o; and Ēostre),[1]
also called Pasch (derived, through Latin: Pascha and
Greek
Πάσχα Paskha, from
Aramaic:
פסחא, cognate to Hebrew:
פֶּסַח
Pesaḥ)[nb
2][2][3][4]
or Resurrection Sunday,[5][6]
is a festival and holiday celebrating the resurrection of Jesus
Christ from the dead, described in the New Testament as having occurred on the third
day of his burial after his crucifixion by Romans at Calvary
c. 30 AD.[7][8]
It is the culmination of the Passion of Christ, preceded by
Lent
(or Great Lent), a forty-day period of fasting, prayer, and penance.
The week before Easter is called Holy
Week, and it contains the days of the Easter Triduum, including Maundy Thursday, commemorating the Maundy and Last Supper,[9][10]
as well as Good Friday, commemorating the crucifixion and death of
Jesus.[11]
In western Christianity, Eastertide, the Easter Season, begins on Easter
Sunday and lasts seven weeks, ending with the coming of the
fiftieth day, Pentecost Sunday. In Orthodoxy, the season
of Pascha begins on Pascha and ends with the coming of the fortieth
day, the Feast of the Ascension.
Easter and the holidays that are related to it are moveable feasts in that they do not
fall on a fixed date in the Gregorian or Julian calendars which follow only the cycle
of the sun; rather, its date is determined on a lunisolar calendar similar to the Hebrew calendar. The First Council of Nicaea (325)
established two rules, independence of the Jewish calendar and
worldwide uniformity, which were the only rules for Easter
explicitly laid down by the council. No details for the computation
were specified; these were worked out in practice, a process that
took centuries and generated a number of controversies. It has come to be the first
Sunday after the full moon that occurs on or soonest after 21
March,[12]
but calculations vary in East and West. Details of this complicated
computation are found below in the section Date.
Easter is linked to the Jewish Passover by much of its symbolism, as well as by its
position in the calendar. In many languages, the words for "Easter"
and "Passover" are identical or very similar.[13]
Easter customs vary across the Christian world, and include sunrise services, exclaiming the Paschal greeting, clipping the church,[14]
and decorating Easter eggs, a symbol of the empty
tomb.[15][16][17]
The Easter lily, a symbol of the
resurrection,[18][19]
traditionally decorates the chancel
area of churches on this day and for the rest of
Eastertide.[20]
Additional customs that have become associated with Easter and are
observed by both Christians and some non-Christians include
egg
hunting, the Easter Bunny, and Easter parades.[21][22][23]
There are also various traditional Easter foods that vary regionally.
Pâques est la fête la plus importante du
christianisme1.
Elle commémore la résurrection de Jésus-Christ, que le Nouveau Testament situe le surlendemain de
la passion, c´est-à-dire « le troisième
jour ». La solennité commence le dimanche de Pâques, qui pour
les catholiques marque la fin du jeûne
du carême, et dure huit jours (semaine de Pâques, semaine
radieuse ou semaine des huit dimanches) (voir calendrier chrétien). Le pluriel de
Pâques ne fait pas référence à une pluralité de dates. La langue
française distingue en effet la Pâque originelle juive (ou
Pessah) et la fête chrétienne de Pâques. La
première commémore la sortie d´Égypte et la liberté retrouvée des
enfants d´Israël. La fête chrétienne
est multiple. Elle commémore à la fois la dernière Cène
instituant l´eucharistie, la Passion du Christ et sa Résurrection.
La date de Pâques est fixée au premier dimanche
après la pleine lune suivant le 21 mars ce qui, selon le
calendrier de référence, donne souvent un jour de célébration
différent pour les Églises occidentales et les orthodoxes.
Il existe aussi certaines Églises chrétiennes qui choisissent de
pratiquer la Pâque quartodécimaine en
concordance avec la Pâque
juive.
Pasen is het belangrijkste christelijke
feest in het liturgische jaar, volgend op de Goede
Week. Christenen vieren deze dag vanuit hun geloof dat
Jezus opgestaan is uit de
dood, op de derde dag na zijn kruisiging. De aardbeving die volgens het
Evangelie van Mattheüs gelijktijdig zou hebben plaatsgevonden kan
verwijzen naar een aardbeving die volgens aardlagenonderzoek in de
Dode Zee inderdaad tussen 26 en 36 n.Chr. heeft
plaatsgevonden;[1][2]
een artikel in Nature in 1983 veronderstelt op basis van zulke
gegevens dat het het meest waarschijnlijk is dat de kruisiging op 3
april van het jaar 33 rond 15 uur is voltrokken. Op dit tijdstip
zou er een zandstorm en een aardbeving hebben plaatsgevonden, twee
jaar na een eerdere aardbeving in 31 n.Chr.[3]
In de loop der jaren zijn veel non-religieuze culturele
elementen toegevoegd aan het feest waardoor het een belangrijk
seculier feest is geworden. Pasen duurt twee
dagen en wordt gevierd op een zondag en maandag. Beide dagen worden
wel afzonderlijk eerste en tweede paasdag of paaszondag en paasmaandag genoemd.
Pasen heeft zijn oorsprong in het joodse Pesach.
Tijdens het Eerste Concilie van Nicea (325)
zijn de datums van beide feesten officieel ontkoppeld.[4][5]
Het christelijke Pasen verwijst ook naar de vijftig dagen
durende periode van het kerkelijke jaar vanaf het paasfeest tot
Pinksteren.[6] De
periode van het paasfeest tot Hemelvaartsdag[7]
duurt veertig dagen. Katholieken mogen gedurende de vijftig dagen
durende periode hun jaarlijkse paasplicht vervullen.
De paastijd en de christelijke liturgie daaromheen heeft door de
eeuwen heen vele componisten geïnspireerd tot muzikale composities.
In de Barokperiode viel vooral het werk van Johann Sebastian Bach op met de
Johannes-Passion, Matthäus-Passion en zijn
cantates.
Voor de eerste paasdag bedacht Bach de cantate nr. 4 Christ lag in
Todesbanden. Voor de tweede paasdag schreef hij vervolgens
de cantate nr. 6 Bleib bei uns,
denn es will Abend werden.
A postcard or post card is a
rectangular piece of thick paper or thin cardboard intended for writing and mailing without
an envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the Copper Country of the U.S. state of Michigan, and coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
